„Przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Iść, chodzić, wędrować… Wiara nie jest zadomowieniem się w wygodnym gniazdku swoich planów na życie.

Jutro wkrótce Boże Narodzenie, które miną tak szybko jak przyszły. Co zostanie po tych świętach? Pasterze po adoracji Jezusa – Boga, który stał się Człowiekiem - wrócili do swoich zajęć wielbiąc i chwaląc Boga, za to, co widzieli. Czy i ty w te dni będziesz adorować Jezusa, uwielbiać Go w swym sercu?

Jezus mówi w Ewangelii często o życiu. Mówi o tym, że chce dać nam życie. Mówi, że spożywając Go będziemy żyć! Prawdziwie żyć! Mamy wszyscy kłopot z życiem. Żyjemy często imitacją życia. Poszukujemy życia na zewnątrz, w propozycjach tego świata. Szukamy życia na jedną noc, na weekend, na jakiś czas. A często nasze życie zmienia się w wegetację.

Dzisiejsza ewangelia (J 21, 1-14) ukazuje spotkanie Chrystusa z Zmartwychwstałego z Apostołami. Wrócili do Galilei, do swojej ziemi, do swoich zajęć. Chcą po dramatycznych wydarzeniach odnaleźć pokój, bezpieczeństwo w tym, co wydaje im się znają, co zaspokoi ich pustkę w sercu.

W dzisiejszej ewangelii na I niedzielę Wielkiego Postu jesteśmy świadkami walki Jezusa z diabłem na pustyni. Po co Jezus pozwolił na ten atak? Przecież jest Bogiem! Jezus solidaryzując się z nami, ludźmi, chciał nam pokazać wzór walki duchowej, czyli jak pokonać złego ducha.