Zebrane słowa – iskierki Ducha Świętego – zbierane przez lata (cz. 2)

1. Nie skupiaj się na swoich słabościach, na rozważaniu ran z przeszłości, ale uwielbiaj moc i miłość Boga, który tak hojnie ciebie umiłował i obdarował! Wybieraj drogę odważnego świadczenia o Jezusie! Wyrzekaj się wszelkiego wycofywania się i uciekania w swój własny świat!
2. Wzywaj nieustannie Ducha Świętego, by dał ci nowe serce, Serce Jezusa: Jego uczucia, myśli, pragnienia, postawy, więź z Ojcem, odwagę, miłość do ludzi, głoszenie prawdy, wolność, łagodność, stanowczość.
3. Pracuj nieustannie nad swoim ludzkim obliczem, nad swoją dojrzałością ludzką. Na bieżąco: wyrażaj swoje uczucia, rozmawiaj z przyjacielem, wyjaśniaj niedomówienia i nieporozumienia, mów o swoich potrzebach, ale niekoniecznie je realizuj, ujawniaj swój gniew bez lęku, uśmiechaj się do swoich słabości, bądź spontaniczny w rozmowach, w zabawach, w spotkaniach.
4. Za Jezusem idą tylko osoby, które umieją stawiać sobie wysokie cele, ideały. Jesteś powołany do wielkości! Jesteś powołany do świętości! Pragnij wielkich rzeczy! Dąż do wielkich ideałów!
5. W rozwoju duchowym musisz wiedzieć, co ciebie rozwija a co ciebie zabija. Jakie twoje wybory pomagają ci wzrastać ku świętości a jakie niszczą twoje więzi z Bogiem, z ludźmi i samym sobą?
6. Kochać to powiedzieć drugiej osobie: „Pomogę ci się rozwijać do pełni miłości, do świętości. Zrobię wszystko, co mogę, byś wzrastał w prawdzie i miłości”.
7. Ufaj Bogu w zmaganiu ze swoimi słabościami, po każdym upadku wyciągaj rękę do Boga, proś Go o przebaczenie, nie zniechęcaj się, ale idź dalej z ufnością w moc Bożą.
8. Jesteś miotełką w ręku Boga – On ma prawo ciebie używać tak jak chce. Bogu nie przeszkadzają twoje słabości, bylebyś tylko Jemu pozwalał się kochać i przemieniać.
9. Nikogo, kto cierpi wokół ciebie, nie wolno ci pozostawić bez udzielenia pomocy. Poświęć czas na rozmowę, wysłuchanie, zaproponuj pomoc, pomódl się z tą osobą.
10. Najczęstszą przyczyną chorób duchowych i psychicznych, jest odrzucenie przez innych ludzi. W celu uzdrowienia należy prowadzić często w parafii, podczas rekolekcji nabożeństwo przyjęcia Bożej miłości i nabożeństwo przebaczenia.
11. Czasem diabeł zniewala osobę wykorzystując jej zranienie. Osoba cierpiąca otwiera się na złego szukając pomocy (wróżka, uzdrowiciel, jasnowidz) lub wchodząc w kłamstwa, fałszywe przekonania. Trzeba w to zranienie zaprosić Jezusa z łaską uzdrowienia. Nie dokona się uwolnienie bez wcześniejszego uzdrowienia.
12. Jakie są przeszkody w uwolnieniu od różnorakiego zniewolenia: brak rozeznania przyczyny, opór przed spowiedzią, brak żalu za grzechy, niechęć do pozbycia się złych przedmiotów czy zerwania ze złymi relacjami, zawiść czy brak przebaczenia, brak wiary w Jezusa i Jego moc nad złem.
13. Jeśli oddałeś swą wolność Bogu, to Boże owoce będą tylko wtedy, gdy będziesz pełnić Jego wolę. Rozczarowania będą tam, gdzie będziesz szedł swoją własną drogą i pełnił swą wolę.
14. Największym darem dla innych ludzi jest twoja świętość! Być zakochanym w Jezusie! Być zafascynowanym Jezusem!
15. Jezus do św. Katarzyny: „Zajmuj się Moimi sprawami, zajmuj się Mną, a Ja się zajmę twoimi sprawami”. Zajmuj się Jezusem!
16. Jeśli ktoś ciebie rani, rani twoje serce to po to, by wypłynęła z niego miłość Jezusa, która pulsuje w twoim sercu. Gdy ktoś ciebie rani to otwiera twe serce, byś go ukrył w nim: „Bracie, siostro ukrywam cię w moim sercu, które jest sercem Jezusa”.
17. Kiedy przychodzi do ciebie w odwiedziny drugi człowiek, to sam Bóg przychodzi do ciebie, byś Go ugościł w swoim sercu.
18. Pozwól się zatrzymać przy słowie Bożemu. Pozwól się zdemaskować. Pozwól, by Bóg zdjął z ciebie wszelkie maski. Pozwól, by Bóg zburzył system bezpieczeństwa, który sobie przez lata zbudowałeś.
19. Pytaj się ludzi, z którymi żyjesz, czy jesteś podobny do Jezusa. Pytaj się ludzi, jak cię odbierają. Pytaj się, przed czym uciekasz, w co cię chowasz, kogo udajesz?
20. Zamiast narzekać na swoich bliskich, lepiej więcej modlić się i wstawiać za sobą! Modlitwa wstawiennicza za rodzinę ma wielką moc!
21. Kościół ma głosić Jezusa, którego kochamy, z żarliwością, z mocą, z entuzjazmem. W Kościele nie może być nudno, usypiająco, bo głosimy radosną nowinę o Jezusie!
22. Diabeł ma problemy a my zadania do wykonania z Jezusem! Czy pełnisz te zadania, jakie ci wyznaczył Pan? Czy też skupiasz się na problemach?
23. Jezus przyszedł na ziemię, by nas wszystkich zabrać do nieba, a nie po to, by leczyć nasze choroby, spełniać nasze zachcianki, zaspokajać nasze potrzeby.
24. Mów innym o Jezusie a nie o swoich problemach, troskach. Mów o tym, jak Jezus podnosi ludzi z grzechu do wolności! Dawaj świadectwo o mocy Boga w twoim życiu!
25. Kiedy modlisz się za jakąś osobę mów: „Jezu, Ty masz władzę nad tym człowiekiem. Jezu, Ty przejmij kontrolę nad jego życiem. Jezu, uzdrów tę osobę!”.
26. Chrześcijanin, który nie uwielbia Boga każdego dnia, traci moc do zwyciężania złego ducha.
27. Adoracja to czas, w którym słuchasz Boga, który kieruje ciebie do cierpiących ludzi.
28. Trzeba modlić się o wylanie Ducha Świętego za ludzi z problemami z nieczystością. Bez wytrwałej modlitwy, bez łaski Bożej życie w czystości dziś jest niemożliwe!
29. Trzeba włączać dzieci i młodzież do ruchu oporu wobec obsesji seksu, ataku demoralizacji płynącej z mediów. Trzeba, by rodzice byli gotowi, zdeterminowani do walki o czystość dla dzieci i młodzieży!
30. Kościół to szpital dla chorych, tu grzesznicy stają się świętymi! Ja, grzesznik, szukam w Kościele Jezusa, który mnie uzdrawia!
31. Dziś trzeba wiele mówić o świętych, przybliżać współczesnych świętych, którzy do szaleństwa ukochali Jezusa i Kościół.
32. Kapłani powinni dziś szukać odpieczętowania licznych charyzmatów u ludzi świeckich w Kościele! Trzeba pozwolić świeckim realizować pomysły Ducha Świętego.
33. Tyle dziś osób żyje na pustyni głodu, opuszczenia, samotności, zimna, ciemności, lęku. Jest dziś ogromna pustka w sercach ludzi.
34. Pierwsze zadanie w Kościele to uczynić Boga obecnym tu i teraz i umożliwić ludziom wejście w ramiona Boga. Kościół musi zadomowić Boga na spragnionej ziemi ludzkiej potrzeby miłości. Zło nie byłoby tak silne, gdybyśmy Boga umieścili w centrum naszego życia, naszych małżeństw, naszych rodzin, naszych miejsc pracy!
35. Nowa broń Kościoła dziś to dokonywać nowego aktu poświęcenia się Maryi Niepokalanej: w rodzinach, parafiach, wspólnotach, szkołach!
36. 90% ludzkiego cierpienia na świecie pochodzi od grzechu. Kapłan ma moc rozsadzić grzech u jego źródła! Trzeba doprowadzić ludzi, zwłaszcza młodych, do sakramentu pojednania!
37. Sakrament pojednania to chirurgia plastyczna Boga, która przywraca oblicze Boga w Jego dzieciach. Świat alienuje, wyrywa ludziom ich tożsamość dziecka Bożego! Bóg, dzięki posłudze kapłana, może przywrócić ludziom w spowiedzi oblicze dziecka Bożego.
38. Młodzież dziś umiera z braku miłości. Mamy młodzież, która nie umie się bronić, nie ma na czym się oprzeć, są pozbawieni fundamentów, których nie przekazali rodzice, czasem Kościół.
39. Kościół dziś za dużo zwraca uwagę na instytucję, obrzędy, struktury, programy, organizacje a za mało na powiew Ducha Świętego w ludzkich sercach!
40. Nie wolno ci patrzeć na zło i pozwalać na jego rozpowszechnianie! To wielka pokusa dla rodziców: zamilknąć, gdy ich dzieci są atakowane przez zło!
41. Zawsze istnieje w twoim życiu pokusa zdradzenia Jezusa za cenę 30 srebrników świętego spokoju, wygody.
42. Twoje serce musi pozostać otwarte, zranione, by inni mogli się w nim schować, ukryć ze swoimi zranieniami.
43. Kapłan stoi w przepaści między ludźmi a Bogiem. Jest pomostem miedzy Bogiem a ludźmi! Ma prowadzić ludzi, by nie zamykali się małych relacjach z ludźmi, ale budowali wielką relację z Bogiem!
44. Moc Ducha płynie, gdy jesteśmy razem we wspólnocie miłości, na jednym miejscu, gdy jesteśmy modlącą się, miłującą się wspólnotą Kościoła.
45. Kościół, który przestaje uczyć ludzi modlitwy, traci rację bytu! Kapłan, który przestaje uczyć ludzi modlitwy, traci rację bytu! Jego zadaniem jest modlić się i uczyć innych sztuki modlitwy.
46. Jeśli jesteś posłuszny Bogu, to diabeł ma z tobą problem!
47. Kapłani mają nakładać ręce i błogosławić ludzi. Witać ich serdecznie i pytać się: „Czy chcesz, abym cię pobłogosławił? Czy mogę pomodlić się z tobą?”.